Mijn geliefde nu

Mijn geliefde
Toen ik jou tegenkwam via Tinder. 
Was ik al die eerdere ontmoetingen al zo zat!
Al die dates, die ik al had gehad!
Waar ik me steeds weer voor moest opladen. 
Was het echt zat, zo zat.
Een debiel kan het raden,
drankjes betalen en weer betalen.
Tot er iemand kwam, die niet is iets wilde drinken, maar gewoon wandelen?
Ik dacht lijkt je dat iets?
Waarschijnlijk zo'n alternatief, stevig wandel type?
Met van die geitenwollen sokken erbij, dan hop hop paardje in galop.
Toch een date en deze dame kwam dus echt opdagen, met een lach op haar gezicht, van oor tot oor.
Net zo lief als op haar foto's
Nu ik natuurlijk achter die dame aan en ze wandelde snel, kon het maar net bijhouden... 
Moest niet gekker worden natuurlijk hé. 
Helaas geen onderzoek gedaan op Google. 
Wist ik veel, niet dus!
Met date's weet je nooit wat je aan gaat treffen, bindingsangst, incest, slechte jeugd, eet stoornissen, drank problemen en wie weet is ze een hele strengen wandelmeesteressen.
En dat ontmoet je gewoon bij kijkduin hé bij dat nep vuurtorentje.
Ja je weet het nooit wat jij gaat aantreffen...
Als dating deskundige, zoals ik mezelf wel kan noemen,
na al die ellende zowel, mentaal als financieel.
Dat allemaal te kijkduin, waar ze ook al, ja al haar wandelingen naar Scheveningen met vriendinnen afsprak? Mmmmmm 
Ik wist het dus niet, tot dat ze lachend en stralende bleek, te zijn een mooie vrouw zo mooi haar ogen, lach, stem en zo vol medeleven.
Ze was spontaan en puur, ik wist niet wat mij overkwam en we lachten naar elkaar. 
De wandel stokken bleken te ontbreken.
Met het wandel voorstel was ik, nu eenmaal akkoord gegaan.
Dus ben ik gaan wandelen, de zweetparels stonden op mijn voorhoofd.
Ik in de de achtervolging,, alsof ik toen al aan haar lippen hing.
Wat kon ze snel lopen in haar sterretjes spijkerbroek en zo standvastig en snel!
Ik heb geen ervaring in deze sport, wandelen van kijkduin naar Scheveningen en terug wat the fuck! 
Nu keek ze gelukkig is een keer om, zag mijn natte voorhoofd, wil je niet naar Scheveningen lopen was de vraag.
Dat doe ik ook altijd hoor.
De gedachte bekroop mij, wat moet ik met dit loop monster beginnen.
Ik stelde toch maar snel voor een drankje in Kijkduin te drinken, toen nog heel dichtbij gelukkig.
Ik nam een duveltje uit een doosje, en tot mijn verbazing zij ook? Hmmm
Dacht ik, ze is wel rustig en lief, mooie ogen, mooie stevige wandelbenen, loopt niet met stokken.
Ik vraag is een kusje, omdat ze maar bleef zeggen, dat ze me wel leuk vond n.l.
Ik doe niets zonder bewijs, leuk ik kreeg ook een vluchtig kusje,
simpel is dat toch.
Als ze mij leuk vindt en dat zegt, wil ik bewijs.
Ik heb me gek gelopen toch...
Ik kreeg nog een vluchtig kusje op mijn mond, nu dat volstond.
Ik verlangde naar meer, vroeg meer en kreeg meer nog een, 
stiekem duwde ik snel, mijn tong tussen de gesloten lipjes van het wandelmeisje.
Ze werd niet boos, voelde goed, zacht en zonder bij smaakjes HHHmmmmm
Ik vroeg haar het een en ander, ook hoe ze hier was, kon ook lopend zijn toch!
Je weet het nooit hé! met wandelvrouwtjes toch?
Nee met de auto, ik was met de fiets.
Stelde direct voor dat ik haar, met mijn stoere fiets wel ff naar de auto kon brengen.
Nu daar hebben we nog enigen tijd doorgebracht, al zoenend meer niet, dat gaat niet zo snel n.l. met wandelvrouwtjes.
Dat begrijpt iedereen toch wel!
Je mag zo mee wandelen maar de rest ff niet, wachten zul je, smachten naar mij zul je. 
Ik ben n.l. wel de wandelvrouw die van Kijkduin naar Scheveningen loopt zonder stokken.
Meneertje koekkepeertje,
En wij leefden nog lang en gelukkig...
Geen olifant,
blaast ons verhaaltje uit.. 
Wij zijn nu namelijk,
nooit meer alleen,
just in love....
Mooi zo'n wandelvrouw,
te ontmoeten,
in chemie hhhmmmm
Ik heb je zo lief,
mijn schat....
Van mijn hand Robert Johannes Taal 01-02-2016